2023 was het jaar…
Waarin wereldwijde polarisatie tot een polycrisis leidde
Waarin menige kloof steeds voelbaarder werd
Waarin we economisch herstellen moesten van long covid
Waarin signaalwoorden tot taalarmoede leidden
Waarin drama nog niet eerder zo drammerig was
Waarin AI niet meer voor Ad Interim staat, maar voor Artificial Intelligence
Waarin we door algoritmes niet meer weten wat we niet weten
2024 wordt het jaar…
Waarin we framing en fake news ook niet ff fiksen
Waarin de versplintering niet gelijk zal verlijmen tot eenvoud
2024 wordt in de marketing een jaar…
Waarin digitale chaos ook ruimte maakt voor menselijke meerwaarde
Waarin de menselijke maat leidt tot de beste klantervaringen
Waarin we klanten inspireren en het ze makkelijker maken
Waarin verbinden staat voor een frictieloze klantreis
Waarin groei over meer verdiensten gaat dan geld alleen
Wat toch best beloftevol klinkt
2024 wordt het brugjaar…
Waarin toekomstdenkers zullen moeten blijven vechten
voor geloof in hun eigen vooruitziende blik
Omdat het kopiëren van meningen
niet leidt tot autonoom perspectief
Omdat verantwoordelijkheid steeds vaker
ieders spiegelbeeld ontmoet
Daarom is academisch denken alleen onvoldoende
Daarom zijn artistiek getalenteerde gidsen nodig
die ons provoceren tot creativiteit
Zolang we zelf blijven nadenken over lange termijn verbeteringen
Zodat we de drama’s zelf omzetten in verandering
Omdat opgelegd geweld altijd overstemd zal worden
door de meerstemmigheid van de mensen
Zolang we verder dan onze schaduw kijken
zijn we onderweg naar iets anders
Altijd.
Voor deze column heb ik me in de laatste week van 2023 laten inspireren door de Trendrede 2024, De Taalstaat en door Leonard Bernstein in de film Maestro.